𝗿𝗲𝗺𝗻𝗮𝗻𝘁𝘀 𝗼𝗳 𝗼𝗻𝗴𝗼𝗶𝗻𝗴 𝗮𝗰𝘁𝗶𝘃𝗶𝘁𝘆
𝗰𝘂𝗿𝗮𝘁𝗲𝗱 𝗯𝘆: undercurrent
Athens 2025
EIGHT / ΤΟ ΟΧΤΩ, critical institute for arts and politics
Event and footnote by UnderCurrent
𝗿𝗲𝗺𝗻𝗮𝗻𝘁𝘀 𝗼𝗳 𝗼𝗻𝗴𝗼𝗶𝗻𝗴 𝗮𝗰𝘁𝗶𝘃𝗶𝘁𝘆 is part of a series of curatorial gestures by undercurrent, revolving around the notion of labour. It coexists with the presentation of the publication, 𝘄𝗼𝗿𝗸𝗶𝗻𝗴 (𝗶𝗻) 𝘀𝘁𝗮𝘁𝗲𝗺𝗲𝗻𝘁𝘀 opening up a shared space for questions and dialogue.
𝗰𝘂𝗿𝗮𝘁𝗲𝗱 𝗯𝘆: undercurrent
𝘁𝗼𝗴𝗲𝘁𝗵𝗲𝗿 𝘄𝗶𝘁𝗵: AMR, Angeliki Margeti, Angeliki Stellatou, Angelos Papadopoulos, Agni Papadeli Rossetou, Anastasio Koukoutas, Androniki Marathaki, Anna Pangalou, Αspasia-Maria Alexiou, Vassia Zorbali, Vitoria Kotsalou, Yiannis Tsigkris, Despina Sanida Crezia, Eleftheria Arapoglou, Eliza Alexandropoulou, Ellada Damianou, Elpida Orfanidou, Elton Petri, Ioanna Angelopoulou, Ioanna Karategou, Ioanna Paraskevopoulou, Joanna Toumpakari, Katerina Gevetzi, Katerina Delakoura, Kostas Tsioukas, Lia Chamilothori, Maria Koliopoulou, Maria Papadopoulou, Marianna Panourgia, Μarina Tsapekou, Betina Panagiotara, Nadi Gogoulou, Nefeli Gioti, Pagona Boulmpasakou, Pierre Magendie, Polena Kolia Petersen, Polina Kremasta, Rallou Karella, Rodia Vomvolou, Sofia Pouchtou, Sofia Danae Vorvila, Steriani Tsintziloni, Thenia Antoniadou, fart, Fotini Stamatelopoulou, Chara Kotsali, Christina Reinhardt, Christina Skoutela, Chryssa Georgiou, Xenia Koghilaki
footnote acompanying the object of the exhibition by Nefeli Gioti
Around 2015, I returned to Athens. I was working in a consulting firm on environmental impact studies. At the same time, all I wanted was to work or “become” – as I said at the time – a choreographer. Office work (9:00-17:00) seemed like hell to me, while at the same time I was afraid of the precariousness of artistic work, as I was afraid that I would not succeed. I felt that I had to make a radical decision and choose between one of two career paths (environmentalist or choreographer). When I decided to resign from the office and "dedicate myself" to the field of choreography, when I left, I took with me many maps printed in very large sizes that were to be thrown away due to some mistake and as I had already started working with mind maps. I don't remember the first time I used a map for a project. Today, 10 years later, I still have some of those maps left unused (how many did I get?).In every project, when I'm at the stage where I'm trying to figure out what I'm doing but also later when I'm trying to make the composition, I take out one of these maps that are huge, spread them upside down on the floor of the house or in the studio and place ideas, images, concepts on top and it ends up being a map of the project. On the other side of them extends one of the areas of Greece that was the subject of the environmental impact study. Another place with elevations, prefectures and points. Every time, momentarily, I think about that period and I think about the falseness and ridiculousness of the dual nature of my dilemma at that time (either one or the other) but I also wonder if the decision I made then makes me (covers me) today. Other times, like recently, I paid a little more attention to the map from the other side and realized that it concerned the study for the placement of wind turbines in Crete that the office I worked for had undertaken on behalf of Terna. Other times I wonder if when these maps are finished it's a metaphysical message for another change in field of work.
Περί το 2015 είχα γυρίσει στην Αθήνα. Δούλευα σε ένα γραφείο μελετών πάνω στις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων.Την ίδια περίοδο το μόνο που ήθελα ήταν να δουλέψω ή να ¨γίνω¨- όπως έλεγα τότε- χορογράφος. Η δουλειά στο γραφείο (9.00-17.00) μου φαινόταν κόλαση ενώ ταυτόχρονα έτρεμα την επισφάλεια της καλλιτεχνικής εργασίας καθώς φοβόμουνα ότι δεν θα τα καταφέρω. Ένιωθα ότι πρέπει να πάρω μια ριζική απόφαση και να διαλέξω ανάμεσα σε μία από τις δύο εργασιακές κατευθύνσεις (περιβαλλοντολόγος ή χορογράφος). Όταν αποφάσισα να παραιτηθώ από το γραφείο και να “αφοσιωθώ” στο πεδίο της χορογραφίας, φεύγοντας πήρα μαζί μου από το γραφείο πολλούς χαρτες τυπωμένους σε πολύ μεγάλα μεγέθη που ήταν για πέταμα λόγω κάποιου λάθους και καθώς είχα ήδη αρχίσει να δουλεύω με mind maps. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα έναν χάρτη για κάποιο πρότζεκτ. Σήμερα, 10 χρόνια αργότερα έχουν απομείνει κάποιοι από αυτούς τους χάρτες ακόμα αχρησιμοποίητοι (πόσους είχα πάρει άραγε?). Σε κάθε πρότζεκτ όταν είμαι στο στάδιο που προσπαθώ να καταλάβω τι κάνω αλλά και μετά όταν προσπαθώ να φτιάξω τη σύνθεση, βγάζω έναν από αυτούς τους χάρτες που είναι τεράστιοι, τους απλώνω ανάποδα στο πάτωμα του σπιτιού ή στο στούντιο και τοποθετώ πάνω ιδέες, εικόνες , έννοιες και καταλήγει να είναι ένας χάρτης του πρότζεκτ . Από την άλλη πλευρά τους εκτείνεται κάποια από τις περιοχές της Ελλάδας που αφορούσε την εκάστοτε μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Ένας άλλος τόπος με υψομετρικές, νομούς και σημεία. Κάθε φορά, στιγμιαία,σκέφτομαι εκείνη την περίοδο και σκέφτομαι το ψευδές και γελοίο της διπλής υπόστασης του τότε διλήματος μου (είτε το ένα είτε το άλλο) αλλά και επίσης αναρωτιέμαι αν η απόφαση που πήρα τότε μου κάνει (με καλύπτει) στο σήμερα. Άλλες φορές όπως πρόσφατα πρόσεξα λίγο παραπάνω το χάρτη από την άλλη πλευρά και συνειδητοποίησα ότι αφορούσε τη μελέτη για την τοποθέτηση ανεμογεννητριών στην Κρήτη που είχε αναλάβει το γραφείο που δούλευα με ανάθεση από την Τερνα. Άλλες φορές αναρωτιέμαι μήπως όταν τελειώσουν αυτοί οι χάρτες είναι ένα μεταφυσικό μήνυμα για μια ακόμα αλλαγή πεδίου εργασία.